escenamateur

Jacinto de Fresneo ye, nun podía ser d’otra manera, natural de Fresneo. Ye ún de los personaxes principales de "La Aldea Perdida", pero Kumen sácalu d’esi espaciu escénicu y d’esa historia p’arrodiar al personaxe y facelu partícipe d’una nueva historia. Esta nueva historia de Jacinto de Fresneo sofítase en testos de Pachín de Melás, García Lado, Cellero y José Ramón López. "Jacinto, ye un ilustráu encerráu nun pueblu asturianu, ye economista, escribe poesía y llee tolo que se-y pon per delantre. Lo que Jacinto nun lleva bien, ye lo de la güerta, lo de segar los praos, vamos los llabores del campu. Tien Jacinto una moza llamada Monchina, tán pa casase, pero la suegra de Jacinto, nun les tien toes con ella, yá que cree que Jacinto nun ye home que seya a facer medrar les propiedaes que tien. Tamién ta pendiente la dote que’l pa de Jacinto-y dará pa la boda. La suegra de Jacinto, decide pone-y una prueba definitiva. La prueba ye que Jacinto baxe pal mercáu, pa vender una burra que tien. Al nuestru personaxe engáñalu un xitanu, engáñalu dándo-y otra burra peor y llevándo-y amás unes poques perres. Esti ye l’aniciu d’esti espectáculu, que va complicándose, adulces, hasta’l so desenllaz. Un desenllaz qu’igüen los dos protagonistes: Jacinto y Monchina. El so plan ye un final Xesperianu, más concretamente un Roméu y Xulieta a l’asturiana. Pero esta vez naide nun muerre……solo hai una muerte colectiva…pero de risa.